.
پروانه صفت چشم براه دوخته بودم
وانگه که خبر دار شدم سوخته بودم
دوستان این زمانه مثل گل انارند
از دور جلوه دارند نزدیک بویی ندارند
لبت را می مکم خواهی نخواهی تا نفس دارم
که من دیوانه عشقم به شیرینی هوس دارم